سیاست بهره‌برداری بهینه از مخزن با رویکرد احتمال کاهش جریان از سد با استفاده از الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی: سد مخزنی مهاباد)

در علم مدیریت منابع آب، بهره­برداری بهینه از سیستم­های آبی موجود از جمله سدها، روز به روز اهمیت بیشتری می­یابد به گونه­ای که به دلیل محدود بودن منابع مالی، محدود بودن منابع آبی قابل استحصال و مشکلات زیست محیطی، بهینه­سازی بهره­برداری از این سیستم­ها به تدریج جایگزین احداث سیستم­های جدید می‌گردد. مسئله بهره­برداری بهینه از منابع آب معمولاً پیچیده، چندمتغیره و چندمحدودیتی است که حل آن‌ها نیاز به روش­های بهینه­سازی توانمند دارد. به همین دلیل محققین در این زمینه به دنبال استفاده از روش­های کاوشی همچون الگوریتم ژنتیک بوده­اند. در این تحقیق از الگوریتم ژنتیک به منظور بهره­برداری بهینه از سد مخزنی مهاباد در شمال غربی ایران استفاده شد. تابع هدف تحقیق حداقل سازی اختلاف بین تقاضای آبی پایین دست و مقدار رهاسازی آّب از سد در نظر گرفته شد. در ابتدا تحلیل حساسیت الگوریتم ژنتیک با در نظر گرفتن متغیرهای مختلف انجام شد. در ادامه مسئله مورد نظر با در نظر گرفتن احتمال کاهشی، جریان ورودی به سد برای یک دوره 24 ماهه در سناریوهای مختلف شبیه­سازی  شد. نتایج نشان داد که مدل بهینه­سازی الگوریتم ژنتیک حتی در شرایط بحرانی از خشکسالی کارایی مناسبی داشته و مدل بهینه شده می­تواند نیاز آبی پایین دست را تأمین کند.